OOPOEH An (84) uit Krommenie: “Toen mijn laatste hond overleed was ik 83. Mijn man was kort daarvoor overleden en ik vind je een dier alleen moet nemen als je er voor kunt blijven zorgen. Op mijn leeftijd weet je nooit wat er gebeurt. Maar het gemis van een hondje was erg groot, en ik ging zonder hondje niet naar het park. Sinds ik op Vicky pas geniet ik weer van de gezelligheid zoals alleen een hond je die kan geven. Als ik ga eten, komt ze gezellig naast me liggen. Het is zo’n schat van een hond. Gelukkig is Vicky altijd blij me te zien. Vanachter het gordijn zie ik hoe ze voor Renate uitloopt naar mijn voordeur.
Voor mij zijn de oppasdagen ook echt een verrijking. Mijn dochter zei laatst al: ‘Ma, sinds je oppast ben je weer een beetje de oude.’ Ik geniet enorm van het samenzijn met de hond. En van de wandelingetjes die we samen maken. Ik loop natuurlijk niet echt hard meer, maar Vicky loopt rustig naast me. En mensen praten ineens met je als je een hondje hebt, terwijl ik normaal niet zoveel contact heb met de mensen in de buurt. Met Vicky spreek ik altijd diverse mensen. Nu vragen ze ineens: ‘Hé, heeft u weer een hondje?’
Ik bof zo met Vicky, ze is goed opgevoed en luistert goed naar me. En Renate is ook echt een hele lieve vrouw, van begin af aan liep het al gesmeerd. Ze zegt vaak dat ze heel erg blij met me is. En dan zeg ik: ‘Je kunt je niet voorstellen hoe hoe blij ik ben met jullie!’”
Baasje Renate: “Vicky is een hele rustige en makkelijke hond. En erg op zichzelf, daarom leek het me voor haar gezelliger om overdag bij iemand in huis te zijn dan met een uitlaatservice mee te gaan. Al bij de eerste kennismaking met An vond ik haar een hele lieve en warme vrouw. En Vicky was gelijk op haar gemak. Voor An is Vicky een hele goede stok achter de deur om lekker naar buiten te gaan. Ze vertelt me vaak dat ze tijdens de wandelingetjes met Vicky ook weer oude bekenden tegen is gekomen.
Omdat ik weet dat An en Vicky enorm genieten van de oppasdagen zorg ik dat ik haar minimaal een keer in de week breng. Als we aankomen drukt Vicky haar neus tegen Ans voordeur en staat ze met een kwispelend staartje op haar te wachten. En als ik haar dan ophaal hebben we ook lekker even de tijd om bij te praten. We praten over van alles, over Vicky natuurlijk, maar ook over vroeger en over Amsterdam, waar ze vandaan komt. En het is mooi om te zien dat An weer lekker de deur uitgaat. Het is hartverwarmend om te zien hoe An en Vicky blij zijn met elkaar. En dat maakt mij ook blij.”
Dit succesverhaal is onderdeel van OOPOEH’s nieuwste boekje ‘Dierbare Vrienden’, met daarin 12 prachtige verhalen over hoe OOPOEH’s en oppashonden elkaars leven leuker maken. Wilt u het thuis ontvangen? Bij een donatie van minimaal €10 krijgt u het thuisgestuurd. Klik hier om te bestellen.
