OOPOEH Henriette en haar Cato in Brabants Dagblad

,,Vanaf mijn tiende levensjaar heb ik altijd een hond gehad”, zegt Henriette Hartman (75) thuis op de bank in Oisterwijk. ,,De laatste tientallen jaren waren dat steeds whippets, daar zijn we helemaal idolaat van. Een whippet gaat helemaal voor de baas en is over het algemeen geen allemansvriend. Een zachtaardige, rustige huishond, die buiten uiterst explosief en sportief kan zijn.

vind de perfecte hondenoppas bij u in de buurt

Hartman en haar man moesten in februari 2020 de beslissing nemen om hun laatste whippet in te laten slapen. Erna kwamen ze voor een dilemma te staan. ,,Ook gezien onze leeftijd. Begin je nog aan weer een hond, dan is de kans groot dat de hond jou overleeft. Verder houden we van vrijheid en gaan we graag op reis. Met een hond ben je dan toch gebonden. Het gevoel schreeuwde dat we weer een hond wilden, maar op ratio hebben we de keuze gemaakt om het niet te doen.”

Daar heeft Hartman het nog steeds moeilijk mee. ,,Zonder hond heeft wandelen een soort doelloosheid. En ik mis de gezelligheid in huis. Begroet worden als je thuiskomt, de hele dag oogcontact. Die warmte ben je kwijt, zonder hond is het is een totaal ander leven en dat zal ook nooit wennen.”

De stichting OOPOEH was daarom een uitkomst: Opa’s en Oma’s Passen Op Een Huisdier. In januari van vorig jaar kwam Hartman de organisatie op het spoor. ,,Nadat ik een profiel had aangemaakt, kwam ik in contact met de eigenares van een Jack Russel, die op een paar honderd meter afstand woont. Nadat we hadden gebeld, zijn we samen met Cato gaan wandelen. Dat voelde gelijk heel goed.”

De eigenares van Cato werkt drie volledige dagen buitenshuis. ,,En een hond wil je niet de hele dag alleen laten”, weet Hartman. ,,Op maandag en donderdag ga ik Cato ophalen en maken we een flinke wandeling en op woensdag is ze de hele dag hier. Dat is reuzegezellig. Als ik Cato ga halen staat ze al kwispelend op me te wachten en als we gaan wandelen in het bos of door de weilanden maak ik een praatje met andere hondenbezitters.”

,,Ik verdien er niets mee, behalve de aandacht van Cato. Het is echt een verrijking, al wordt het nooit je eigen hond. Nu hebben we wel de lusten, maar niet de lasten. Als het nu ’s avonds laat regent, hoef ik de deur niet meer uit.”

Bij haar aanmelding gaf Hartman aan een voorkeur te hebben voor een kleiner formaat en kortharig hondje dat ook geschikt is om in het gezelschap van kleine kinderen te zijn. ,,Want ook met onze kleinkinderen moet het vertrouwd zijn en passen. Dat gaat gelukkig heel goed, als zij er zijn is Cato extra blij.”

Zo wordt er goed gezorgd voor de Jack Russel van tien jaar oud. ,,Ze is al wat ouder, maar in het bos met een balletje is ze nog heel actief. En Cato heeft duidelijk het karakter van een Jack Russel: ze is eigenzinniger en eigengereider, daar heb ik wel even aan moeten wennen. Toch leer je het vanzelf waarderen.”