Succesverhalen

OOPOEH Mirjam: “Alles is leuker met Dobby erbij”

Toen de Leidse Mirjam (70 jaar), na 38 jaar werken als kleuterjuf met pensioen ging, was ze best vaak alleen thuis. Haar man Rob werkte nog, en hoewel het idee om een hond te nemen haar aanvankelijk leuk leek, besloot ze het toch niet te doen. De verantwoordelijkheid van de verzorging, de dierenartskosten en alle tijd die daarbij komt kijken, deden haar twijfelen. Gelukkig kon ze af en toe passen op de honden van een familielid, maar toen die trouwe viervoeters op hoge leeftijd overleden, miste ze het vrolijke gezelschap enorm. Verder lezen…

OOPOEH Janine: “Gijs is voor ons letterlijk en figuurlijk een gouden hond!”

Je kunt er de klok op gelijk zetten: elke dinsdag om 9:00 uur wordt oppashond Gijs gebracht bij zijn liefhebbende OOPOEH’s Janine (68) en Hans (69) uit Den Haag. Ze drinken dan koffie met baasje Marloes en zij trekken er daarna met hun harige dinsdagvriend op uit. Gijs voorop, met zijn wapperende haren en neus in de wind, Janine en Hans hand-in-hand erachteraan. Meestal zijn ze gedrieën aan het strand te vinden, uitgerust met twee ballen, die Gijs één voor één komt retourneren. Samen genieten ze van het strand en de duinen, en een lekkere versnapering in een leuke strandtent hoort daar natuurlijk ook bij. Verder lezen…

OOPOEH Afra: “Mijn hondenwens is in vervulling gegaan, Lou is zo’n lief knuffeltje”

‘Met Lou erbij tik ik soms wel 15.000 stappen aan,’ Afra wijst naar de stappenteller om haar pols. En dat op haar 81-ste. Met een nieuwe knie! “Met mooi weer gaan we wel drie keer wandelen. Regent het, dan vindt Lou twee keer ook best,” knipoogt ze.

Een kwispelende vriend om mee te wandelen
Afra is een goedlachs, opgeruimd type met West-Friese roots. Ze houdt van lezen. Dikke familieromans. Extra knus is het als Lou dan aan haar voeten ligt. Lou is een snoepige teckel met dansende wenkbrauwen en een zachte blonde snor. Binnenshuis zou je niet vermoeden dat Lou pas drie jaar is, gedwee als ze erbij ligt. Buiten daarentegen zetten ze er samen lekker de pas in – als ze tenminste niet aan de praat gehouden worden. Afra: “Lou is altijd mensen aan het begroeten, vooral als ze wat lekkers te eten bij zich hebben, haha, de linkert.”

Verder lezen…

De wet van oppashond Murphy: bij de eerste zonnestralen er op uit!

Frans (78) uit Amsterdam is altijd al dol geweest op honden. En na zijn pensionering volgden er nog vier viervoeters, allemaal oudere hondjes die tot het laatst door Frans werden vertroeteld. Toen zijn laatste grote harige liefde Mendie een paar jaar geleden overleed was hij vastbesloten dat een eigen hond geen optie meer was. Maar daarmee verdween ook die kwispelende stok achter de deur om eropuit te gaan, de ongedwongen praatjes op straat en natuurlijk die lieve begripvolle hondenogen aan wie je je beslommeringen kunt toevertrouwen. En als je zoals Frans je leven lang hebt gewerkt, en daarna betekenisvol vrijwilligerswerk hebt gedaan, dan heb je iets of iemand nodig die je mee naar buiten neemt. Die weer zin geeft aan de dag.
Verder lezen…

OOPOEH Jetty: ‘Als Kyra aankomt springt ze van blijdschap met vier poten de lucht in.’

Jetty (71) woont al 30 jaar met plezier in Almere en is haar hele leven al een enorme dierenliefhebber. 35 jaar woonde ze samen met haar lieve katten. Het liefst had ze ook honden genomen maar ze woonde alleen en met een drukke baan was dat niet te combineren. Bij de Albert Heijn werkte ze, op de administratie. Met plezier kijkt ze terug op haar lange loopbaan daar. Op haar 66ste ging ze met pensioen en sindsdien vult Jetty haar dagen met de leuke dingen van het leven. Ze is druk met allerlei kunstzinnige hobby’s en daarnaast is ze een fervent wandelaar en fietser. Ook kwam de lang gekoesterde wens, een eigen hondje, weer bovendrijven. Ze overwoog zelfs om een hondje uit het asiel te halen maar ze twijfelde; ze zou het vreselijk vinden als het hondje haar zou overleven.

Verder lezen…

OOPOEH Toos: ‘’Met Puck is er gezellige reuring in huis”

Toos (72) is een echte Rotterdamse in hart en nieren en woont al 34 jaar in de wijk Hillegersberg. Toen haar man 15 jaar geleden overleed was dat een groot gemis, maar Toos nam zich sterk voor om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Een kunst die ze goed beheerst. Toos is altijd bezig: in huis, met haar kleinkinderen of in de sportschool. Toos is een echte dierenliefhebber en deelt haar leven al 17 jaar met haar geliefde kat, Charlie. Elke ochtend genieten ze samen van een kopje koffie. Daarnaast heeft ze een groot hart voor honden, maar een eigen hondje nemen vindt ze onverstandig. Het onderhouden van een huisdier kan behoorlijk duur zijn en bovendien zou ze het verlies van een eigen hondje niet meer kunnen verdragen. Een leuk kwispelend maatje in huis om te knuffelen en samen mee te wandelen leek haar wél erg leuk! Verder lezen…

OOPOEH René: ‘Tommy houdt mij actief én jong van geest’

René (74) kan naar eigen zeggen terugkijken op een rijk leven. De laatste 30 jaar woont hij samen met zijn vrouw in het Utrechtse Voordorp. Hij heeft uiteenlopende beroepen bekleed; Hij was schrijver-journalist-docent en de laatste 15 jaar had hij de dankbare taak als ambtenaar van de burgerlijke stand. Met veel plezier heeft René honderden Utrechtse stellen in de echt verbonden. Verder lezen…

OOPOEH Ria: ’Als Ollie er is stop ik meteen met piekeren. Zielsveel houd ik van dit hondje.’

Van een winkelier in de buurt hoorde Ria (78) over stichting OOPOEH. Honden heeft ze zelf nooit gehad maar ze vond ze wel altijd erg leuk. Maar ze zou nu geen eigen hondje meer willen nemen. Veel te duur en ‘s avonds nog verplicht naar buiten vindt ze geen fijn idee. Een  oppashondje leek haar ideaal. Die wordt aan het eind van de middag weer opgehaald en brengt overdag toch een beetje gezelligheid in huis. Ria: ‘Een hondje is ook een fijn wandelmaatje want je moet toch een beetje in beweging blijven, zeker als je wat ouder en stijver wordt!’
Verder lezen…

OOPOEH Meta: “Tussen mij en Bob was het meteen raak!”.

Na het overlijden van haar hond en man ging de Amstelveense Meta (83) op reis. Om de stilte te ontvluchten reisde ze een aantal jaar lang de wereld over. Naar Amerika, Australië, … Alleen of gezellig samen met vriendinnen. Maar ja, altijd weg is ook zowat, dus keerde ze na 5 jaar terug naar huis, waar het huis nog altijd heel erg stil en saai was zonder hond. OOPOEH Meta: “Het voelt heel leeg in huis als je je hele leven lang honden hebt gehad”. Meta adopteerde weer een eigen hond, Senna, maar zij werd ziek en overleed veel te vroeg. Meta: “Ik was helemaal van de kaart, het was zo vreselijk!”. Een nieuwe eigen hond was geen optie meer voor haar. Meta: “Ik dacht meteen: Ik begin er niet meer aan. Het is te intensief op mijn leeftijd. De puppyperiode en de pubertijd, maar ook alle uitlaatrondjes moest ik zelf doen. Ik had immers geen man meer om de verantwoordelijkheid mee te delen”. Verder lezen…

OOPOEH Tineke: ‘Samen gaan we gezellig hele dagen op stap!’

De goedlachse Tineke (86) woont al bijna 50 jaar boven de winkels in het Haagse Escamp. Ze woonde daar samen met haar man. En met Mexi, een Maltezertje waar ze dol op was. 15 jaar lang heeft ze van dit lieve hondje mogen genieten.

Tineke: ‘Toen mijn man en Mexi kort na elkaar overleden was ik zo verdrietig. En de dagen waren lang en stil. Ik had niets meer om handen en ik zag ineens bijna niemand meer.’  Verder lezen…

OOPOEH Moniek: ‘Boumy springt een gat in de lucht als hij mij ziet. Daar wordt een mens toch vrolijk van!’

De Rotterdamse Moniek (76) was als kind al dol op dieren. Dolblij was ze dan ook toen ze op haar veertiende haar eerste hondje kreeg. Sindsdien hebben huisdieren altijd een belangrijke rol in Monieks leven vervuld. Toen ze na haar scheiding een appartement in het Rotterdamse centrum betrok kon ze, vond zij zelf, geen huisdieren meer nemen. Ze was inmiddels 70, de ruimte was beperkt en die continue zorg wilde ze in haar eentje ook niet meer dragen. Maar ze miste wel dat vrolijke gezelschap. En die stok achter de deur om naar buiten te gaan, weer of geen weer. Toen herinnerde Moniek dat ze ooit tijdens een bezoek bij de dierenarts een foldertje van Stichting OOPOEH had meegenomen. Ze nam contact op met de Stichting en werd kort daarna gematcht met een lief hondje. 

Verder lezen…

OOPOEH Marja: “Koosje lijkt wel voorbestemd”

OOPOEH Marja (74) uit Den Haag: ’Ik was 69 jaar toen mijn lieve man na een lang ziekbed overleed. Ik verloor daarmee ook mijn rol als mantelzorger. Toen kort daarna ook mijn poes Tommie dood ging had dat extra veel impact; Het voelt eenzaam als je niemand meer hebt om voor te zorgen. Maar zomaar in mijn eentje weer een nieuw huisdier nemen vond ik toch ook onverstandig.’ Verder lezen…

OOPOEH Joke: “Choco is voor ons allebei een uitkomst”

Toen de Haagse Joke (69) uit Den Haag Mariahoeve stopte met werken miste zij niet perse haar dagelijkse gang naar kantoor maar wel het gevoel van zingeving. Ze is graag van betekenis voor iemand. Toen zij hoorde van Stichting OOPOEH leek haar dat een ideale oplossing! Een oppashond! Zo zou haar man weer kunnen genieten van de gezelligheid van een hond en zijzelf vond het prettig om iets voor een de eigenaar van een hond te kunnen betekenen. Verder lezen…

OOPOEH Theo miste zijn beste maatje

OOPOEH Theo (74) woont al vele jaren in de Amsterdamse Pijp, waar het wemelt van de gezellige horeca en waar het altijd bruist. Maar achter de voordeur kan het er ook stil zijn. Theo was 62 toen zijn partner overleed. Theo: ‘Het was een heftige tijd.  Maar mijn hond Ricky heeft mij door die moeilijke periode heen gesleept. Als ik op de bank zat en huilde zat Ricky naast mij. Hij likte de tranen van mijn wangen. Dat is zo mooi aan honden, ze stellen geen vragen, je hoeft niet te praten, ze zijn er gewoon voor je.’ Ricky en Theo hebben jaren samen in Amsterdam kunnen doorbrengen. Maar na het onvermijdelijke afscheid van Ricky was het ècht stil in huis. Theo: ‘Toen stortte mijn wereld in.’ Verder lezen…

Baasje Jacinta: “De hele dag aandacht, wat kan een hond zich nog meer wensen?”

Baasje Jacinta: “Tommy was nog maar een paar maanden oud toen we een oppas zochten. Een hondencrèche leek ons niet ideaal, want Tommy is nogal schichtig. Toen kwamen we terecht bij Stichting OOPOEH. Gelijk bij de eerste kennismaking met Gerda wist ik dat het goed zat. Zij is een hele leuke, enthousiaste vrouw en wilde graag zo snel mogelijk met het oppassen beginnen.  Dat vond ik een goed teken. Inmiddels is Tommy twee dagen in de week bij Gerda en mag hij zelfs in bed slapen! Na de oppasdagen is Tommy helemaal uitgeteld van alle leuke dingen die hij met Gerda heeft gedaan. Als oppas heeft Gerda ook een belangrijke rol gespeeld in het opvoeden van Tommy, want het was natuurlijk nog een jong hondje. Ze heeft heel erg geholpen hem socialer te maken door lekker met hem op pad te gaan. En hij krijgt de hele dag aandacht, wat kan een hond zich nou nog meer wensen? Ze stuurt me ook leuke appjes met wat ze aan het doen zijn samen en ik stuur ook regelmatig een gekke foto van Tommy. We zijn allebei dol op hem en dat schept een band. Laatst heeft ze door een vakantie een paar weken niet opgepast en ze vertelde dat ze Tommy echt had gemist. Gelukkig hoeven ze elkaar zelden te missen, want ik breng Tommy af en toe nog eens een dagje extra of ze past op als we een weekendje weggaan. Gerda is daar heel erg flexibel in. We zijn echt gezegend met Gerda als OOPOEH!”
Verder lezen…