Baasje Loes deelde dit prachtige verhaal met ons. We laten u graag mee-genieten!
Het was januari 2017 en Nora was een maand of 8 toen ik op zoek ging naar een oppas voor haar. Van een collega hoorde ik over stichting OOPOEH en toen ik de site bezocht besloot ik gelijk om me in te schrijven als baasje. Zo kwam OOPOEH Erna op mijn pad. Ik zag haar profiel en bedacht dat zij wellicht de ideale oppas voor Nora zou zijn! Ik las onder andere dat ze jaren een oppashond hadden gehad die helaas was overleden. Erna kwam erg prettig op me over en bovendien hadden ze een tuin. Dus ik probeerde een aanvraag voor haar te doen, maar dat ging niet gelijk goed: ik nam contact op met de stichting en zij gingen op onderzoek uit. Het bleek dat OOPOEH Erna op vakantie was maar ook wat twijfelde omdat Nora nog zo jong was. Ja, dat vond ik begrijpelijk. Ze wisten natuurlijk niet dat Nora de liefste hond van de wereld is!
Erna wilde toch graag kennismaken met ons en zo kreeg ik telefonisch contact met haar, daarna spraken we af om kennis te maken, dan zou ze het vanzelf merken. Wel op een dag dat haar man ook thuis was, want hij moest het ook goed vinden.
Die eerste kennismaking zal ik nooit vergeten, het was liefde op het eerste gezicht! We kwamen binnen, ik ging zitten (op een stoel) en Peter (de man van Erna) ging op de grond zitten en Nora was helemaal weg van hem. Volgens mij heeft die man ergens een heel klein strengetje honden-dna in zijn lijf zitten! Dat zou ik in de maanden daarna merken… Onlangs zag ik dat hij, toen hij ergens heen moest, een extra stoel + kleedje voor Nora meenam, want dan kon ze naast hem zitten. Liefst zit ze op schoot, maar dat kan nou eenmaal niet altijd.
Afijn, omdat Nora nog zo jong was maakten we afspraken over de opvoeding. Soms zou er ook een andere oppashond in huis zijn maar dat was geen probleem. Uiteindelijk zou Nora 1,5 dag per week naar ze toe gaan. Tussendoor gaat ze wel eens extra en ik heb soms het idee dat Erna mijn agenda beter kent dan ik, als ze me weer eens ergens aan herinnert. 🙂
Erna, Peter & Nora
Eind december 2017 had ik door erg verdrietige omstandigheden plotseling extra oppas nodig en Erna en Peter waren meteen bereid om te helpen. Nora mocht ook blijven slapen en toen ik zei dat ze bij mij op bed sliep was het antwoord dat ‘ze natuurlijk ook bij hun op bed mocht slapen’. De kerstdagen kwamen en deze lieve mensen hadden zelf ook kinderen en kleinkinderen over de vloer maar ook dat was geen probleem. Soms haalde ik Nora toch op maar Erna zei: “Mijn mobiel ligt naast mijn bed en als je me nodig hebt kan je altijd bellen of een bericht sturen.”
Het is nu bijna een jaar geleden dat dit gebeurde en ik denk er vaak aan terug. En ik besef zo goed hoe enorm Nora en ik hebben geboft met OOPOEH’s Erna en Peter, die zelf trouwens liever Pleegbaasje zeggen. Ja, dat is ook een beter woord hoor want zij zijn veel meer dan oppas.
Nou Erna en Peter, dit verhaaltje is speciaal voor jullie. De liefste hond is bij de liefste pleegbaasjes terecht gekomen. Ik kan jullie niet genoeg bedanken voor alle goede zorgen en ik hoop dat we nog heel lang plezier van elkaar zullen hebben!
Liefs van Loes, en een lik van Nora