OOPOEH Karin (59) uit Amsterdam: “De allereerste keer dat ik kennismaakte met Spencer was hij nog een pup. Natuurlijk was ik gelijk verliefd op dat snoetje, maar we hebben nog twee maanden gewacht met oppassen tot Spencer zindelijk was en wat steviger op z’n pootjes stond. En sindsdien komt Mechteld hem elke woensdagochtend brengen. Hij is dan zo enthousiast dat hij het liefst tegen me aan wil springen. Maar Mechteld roept dan altijd: ‘Spencer, laag!’
Een hond voor elke dag past op dit moment niet in mijn leven, maar zo eens in de week een hond uitlaten is ideaal. Op woensdagochtend loop ik altijd met hem in het Amsterdamse Bos. Het leuke van wandelen met een hond is dat je altijd gezellige aanspraak hebt, mensen vinden Spencer vaak heel schattig en willen graag even contact maken. We houden allebei van wandelen en zitten ook graag tussendoor samen even op een bankje. Ook het contact met Mechteld is heel vriendschappelijk, ze heeft hem uitstekend opgevoed en we kunnen goede afspraken maken. En af en toe spreken we ook zonder Spencer af. We hebben samen Koningsdag gevierd en zijn samen gaan golfen. ‘s Middags breng ik Spencer altijd weer naar Mechtelds kantoor. Ik zou niet anders meer willen.”
Baasje Mechteld: “Als ik aan het werk ben en Spencer wordt ‘s middags weer teruggebracht door Karin, weet ik dat hij het leuk heeft gehad, lekker heeft gewandeld in het Amsterdamse bos en heel veel aandacht heeft gekregen. Karin is lief, zowel voor Spencer als voor mij. Ze is heel flexibel in het oppassen en we hebben altijd heel veel te bespreken: gezondheid, vakanties tot Netflix series. Ik ben blij dat ik haar heb leren kennen, zij is precies de generatie tussen mij en mijn ouders in. Dat is ook mooi aan Stichting OOPOEH, dat verschillende generaties elkaar ontmoeten. Karin is een hele sterke vrouw, zorgzaam en dol op Spencer. Het is ook wel echt een troetelhondje!
Twee jaar geleden gingen we samen naar een voorstelling in het Amsterdamse Bos, hondjes mochten ook mee. Spencer was nog klein en ging precies op de paukenslag in de muziek steeds blaffen alsof er sprake was van gevaar. Ik voelde me een beetje beschaamd en probeerde hem rustig te houden maar Karin nam het voor hem op en aaide hem lekker over z’n koppie. Zij snapte wel dat hij het een heel raar en luid geluid vond.”
Dit succesverhaal is onderdeel van OOPOEH’s nieuwste boekje ‘Dierbare Vrienden’, met daarin 12 prachtige verhalen over hoe OOPOEH’s en oppashonden elkaars leven leuker maken. Wilt u het thuis ontvangen? Bij een donatie van minimaal €10 krijgt u het thuisgestuurd. Klik hier om te bestellen.
