Enkele maanden geleden hoorden we dat de match tussen OOPOEH Gijs, hond Samma (toen al 15!) en baasje Adriana zo bijzonder was. Gijs is een markante man met een enorme liefde voor dieren. Hij heeft de laatste maanden van Samma’s leven met heel veel liefde voor haar gezorgd, samen met mijn eigen hond waren ze graag in Rotterdam. Gijs in zijn scootmobiel en de honden lekker los. Helaas is Samma, vlak na het interview met Ellenoor, rustig in haar mandje overleden. We delen dit mooie verhaal over Samma, maar vooral over Gijs, evengoed graag met u:
De binnenvaart tanker had een vrachtinhoud van 3500 ton. Het schip was 110 m lang, 12.8 m breed en 4.20 m diep. Het vervoerde gevaarlijke stoffen, zoals kerosine. Van Antwerpen naar Bazel en weer terug. Alle dagen van de week en 24 uren per dag. Er waren 2 ploegen van 5 mannen aan boord, die elkaar om de 12 uren aflosten gedurende 14 dagen. Dan hadden ze 14 dagen vrij en kwamen 2 andere ploegen aan boord.
Hij was er altijd. Gijs, kapitein-eigenaar. Derde generatie schipper. Hij was overal en tegelijkertijd nergens thuis. Eigenlijk een zwerver. Het schip was zijn thuis. En de hond. Hij was goed voor zijn personeel. De mannen bleven daarom ook lang bij hem werken.
Hij was en is nog steeds de baas. Met korte commando’s. ‘Hier’, ‘Af’, ‘Weg’, ‘Nu’, ‘In je mand’. En daarom hoeven de honden buiten niet aangelijnd. Tja, buiten. De zon op je huid, de wind in je haren, wel of geen regen op je bast. Dat is vrijheid. Dat is ademen.
Gijs heeft zijn bedrijf moeten verkopen. Wegens een ongeluk. Verbrijzelde heupen. Hij kan nu maximaal 20 m lopen. Rijdt op een scootmobiel. En heeft voor het eerst in zijn leven een vaste verblijfplaats. Een serviceflat tegenover het Zuiderpark in Rotterdam. Hij is zeker 4 à 5 keer per dag in dat park. Met Iwan, zijn Dalmatiër. Een eigenwijs beest, maar Gijs is eigenwijzer. Toen Iwan 6 maanden oud was had hij hem al volledig onder controle, net als zijn tanker destijds.
Hij heeft maar een paar maanden gezorgd voor zijn oppashond Samma. Van baasje Adriana.
Samma was een Westpointer. Bijna 16 jaren geleden heeft haar baasje haar vanuit Curacao naar Nederland meegenomen. Ze is onlangs in haar mandje overleden. Ze vertrouwde mensen volledig. Was vriendelijk en vrolijk. Schrok nooit en luisterde goed. Een echte snuffelaar. Een riem was nooit nodig. Behalve op het laatst. Omdat ze doof en blind werd en een spierziekte kreeg. Ze kon liggen of op 4 pootjes staan, maar niets ertussen. Dan viel ze gewoon om.
Ze kon niet tegen de hitte van afgelopen zomer. Gijs bracht haar na het middaguur, als ze rustig en heerlijk gesnuffeld had in het Zuiderpark, naar het huis van Adriana. Adriana besloot dat Samma prettig oud mocht worden in een huis met airco van een goede vriend. Dus Gijs verloor zijn oppashond.
‘Och lieverds’, zegt hij vaak tegen zijn beesten. Ze krijgen dan een lieve ferme aai van hem. En koekjes. En alle liefde die hij heeft.
De stem van Gijs wordt soms hard en fel. Als hij een hond vindt, achtergelaten en vastgebonden aan een paal. ‘Daar kan ik zo kwaad over worden. Ik kan daar niet tegen, tegen die dingen. Als mensen slecht voor beesten zijn.’ Dan gaat hij op pad. Struint het hele park af. Op zoek. Naar de baas. Zo, die zal weten wat hij er van vindt om zomaar je beest als het ware weg te gooien. En als hij die rotte baas niet vindt, neemt hij de hond mee naar huis. Om een goed nieuw thuis voor te zoeken.
Als je Gijs tegenkomt in het Zuiderpark, let op zijn hart. Zijn dierenhart. Groot als een tanker, 110 m lang, 12.8 m breed en 4.20 m diep.