OOPOEH Schouten: “Mijn eerste ervaring met Jochie was er meteen een voor in de boeken. Hij bleek een avontuurlijk karakter te hebben: Toen ik hem wilde uitlaten is hij onder een hek geslopen en zag ik hem niet meer. Gelukkig bleek hij verderop in de straat te zitten. Eind goed, al goed. Sabine was bang dat ik nooit meer op Jochie wilde passen. In eerste instantie had ik mijn twijfels, maar we spraken toch nog een keer af. Dit was een groot succes, extreme uitersten symboliseren mijn leven, dus nu was het tijd voor iets heel leuks en dat kreeg ik.
Jochie kwam een tijd logeren en ging mee naar het park. Het was druk en er waren allemaal barbecues. Een groot paradijs voor Jochie die uiteraard een goede neus voor vlees heeft. Het bleek een verjaardagsfeest van een 18-jarige te zijn. Wilt u ook een wijntje werd mij gevraagd, terwijl Jochie een lekker stukje worst kreeg. De jongeren vroegen of ze rondjes op mijn scootmobiel mochten maken, dat mocht. Ze vroegen hoe oud ik was, ik zei 60. Ik ben wel in voor een geintje, want ik ben namelijk 82 jaar. We hadden een ontzettend gezellige middag!
Op een dag liepen we door het park en kwamen we een jong stel met een grote, jonge en nogal onstuimige hond tegen. Hij kende zijn eigen kracht nog niet en botste daarom met nogal veel honden. Alleen Jochie kon hem aan. Met kleine honden gaat Jochie teder om en met grote honden ruw, hij past zich aan elke hond aan. Ze werden beste vrienden. Zo werd ik bevriend met het stel. We werden zelfs uitgenodigd om bij hun te eten en toen bleek de man van het stel een goede vriend van mijn zoon te zijn. Al met al heb ik een geweldige zomer beleefd met en door Jochie!”
Baasje Sabine:
“Na de eerste kennismaking was het spannend of mevrouw Schouten nog wilde oppassen. Ik twijfelde echter geen seconde aan mevrouw Schouten en ik stelde haar gerust, Jochie was immers ook wel eens bij mij weggeglipt. De geurtjes om hem heen zijn dan even te verleidelijk. Ik had er alle vertrouwen in en een tijdje later zag mevrouw Schouten het ook zitten.
Jochie ging meteen voor drie weken naar haar toe. Een lange periode, maar vanwege de klik met mevrouw Schouten durfden wij dit aan. Anders had ik dit uiteraard ook niet gedaan. Bij het brengen wist hij donders goed haar deur te vinden en zag het meteen als zijn tweede huis. Bij de aanvraag twijfelde ik of een 82-jarige niet te oud was, maar mevrouw Schouten is een hele actieve vrouw en dat is erg leuk voor Jochie. Ze heeft dan wel een scootmobiel, maar dat vindt hij alleen maar leuk. Bij mij zit hij als een prins op de fiets, bij haar als een prins op de scootmobiel. Ik probeer altijd een bedankje voor mevrouw Schouten meenemen, een souvenirtje vanuit het vakantieland waar ik was of wat lekkers. Vanwege het oppassen tijdens vakanties of weekendjes weg zien we elkaar niet geregeld, maar voelt het altijd goed als we weer contact hebben.
Ik vind Stichting OOPOEH een heel fijn initiatief en adviseer al mijn vrienden met dieren contact op te nemen om zo ook een eigen OOPOEH te vinden. Daarnaast vind ik het financieel heel prettig. Toen Jochie nog naar een kennel moest, bleek de kennel duurder te zijn dan het ponykamp van mijn kind. Dan kies ik toch liever voor Stichting OOPOEH en maak ik ook nog een oudere en Jochie blij!”