Baasje Herien: “Al enige tijd waren we op zoek naar iemand die het leuk vindt om een paar dagen op Bobbie te passen als wij naar het buitenland zijn. De dierenarts had een advertentie gezien van OOPOEH en de site was zo gevonden. Ik heb expres voor iemand gekozen die in de buurt van een park woont en gewend is aan kleine hondjes. Tina bleek een schot in de roos. Haar hondjes waren kort na elkaar gestorven en Tina wilde geen nieuw hondje meer, maar miste er wel één in haar leven.
Onze kinderen waren eerst argwanend wie er op hun hondje ging passen, maar waren meteen dol op Tina. En Bobbie?! Bobbie flipt van plezier als ze in de buurt van het huis van Tina komt en valt bijna flauw van blijdschap als ze Tina ziet. Voor Tina is Bobbie een goede reden om er zo vaak als mogelijk even uit te gaan en ik weet dat ze dol is op Bobbie. Ze kent haar nu goed en weet dat Bobbie bijvoorbeeld niet zal keffen als ze even weg is. Als Bobbie komt logeren nodigt Tina altijd een vast groepje hondjes uit voor Bobbie en gaat Tina met haar vriendinnen en hun honden uit.
Ik ben de Stichting OOPOEH zeer dankbaar voor dit initiatief en kan het iedereen aanraden! En Tina?! Zij is onze held. We voelen ons ontzettend prettig bij haar en weten dat Bobbie ook echt vakantie heeft als ze bij Tina is.”
OOPOEH Tina:
“Ik had zelf twee geweldige honden . Het moment dat zij overleden viel mij dan ook erg zwaar. Ik wilde geen nieuwe hond, onder andere omdat het voor mij erg moeilijk zou zijn om misschien nog een keer een hond in te moeten laten slapen. Daarnaast wil ik een bepaalde vrijheid houden.
Ik miste wel een dier om mij heen en schreef mij daarom naar aanleiding van de 55+ beurs direct in bij Stichting OOPOEH. Ik zag meteen de voordelen: met behoud van mijn vrijheid toch een hond over de vloer waarmee ik kan wandelen, maar niet zelf de verantwoordelijkheden voor hoef te dragen. Bij de ontmoeting tussen Bobbie, haar baasje Herien en mij was er direct een klik. Met Bobbie kan ik heel fijn wandelen in het park en Bobbie wilde laatst bijna niet meer mee terug met haar eigen baasje. Waarschijnlijk had het er ook mee te maken dat Bobbie een hekel heeft aan auto rijden en ze toch even de auto in moest. Ondanks de autorit geniet Bobbie duidelijk van de bezoekjes en ik ook!”